ZWARTE PLAFONDS RODE CIJFERS

Beschrijving

ZWARTE PLAFONDS RODE CIJFERS

De teloorgang van Konmar:
van olé tot ojee

Rond de eeuwwisseling valt de beslissing. Laurus is in 1998 door het samengaan van Vendex Food Groep met De Boer Unigro ineens een prominente speler in supermarktland. Het concern heeft ruim 40.000 medewerkers en besluit verder te gaan met één formule. Er is hevig gebroed op een effectieve aanval op de concurrent uit Zaandam, maar hoe doe je dat met acht formules in huis? Basismarkt, Edah, Groenwoudt, Konmar, Lekker & Laag, Nieuwe Weme, Spar en Super de Boer zijn in meer of mindere mate elkaars concurrent. Een handvol formules leidt onvermijdelijk tot kannibalisme en daar zit niemand op te wachten. Er moet dus iets gebeuren, maar CEO Willy Angenent hakt geen knopen door.

De nieuwe topman Ole van der Straaten, rijzende ster bij Unilever, neemt het voortouw. De marketing strateeg krijgt mandaat van de commissarissen en zit al snel op een lijn met grootaandeelhouder/commissaris Eric Albada Jelgersma en Peter Stuyts die met een kleine formule in de regio Den Haag (Konmar) de wind in de zeilen heeft. Het trio gaat voortvarend te werk, maar heeft niet echt een willig oor voor kritische geluiden uit de eigen gelederen. Ervaren medewerkers verlaten het bedrijf nadat de keuze definitief op Konmar is gevallen. Of krijgen ontslag omdat ze niet in de ‘nieuwe’ cultuur passen. Binnen twee jaar moeten 800 winkels omgebouwd worden. Een miljarden project! Zwarte plafonds, brede gangpaden, uitbundige service met een paraplu en leesbril, een uitgebreid assortiment met veel en exotische versproducten, dát is de Konmar-van-de-toekomst. Groen en geel zijn de huiskleuren. Van der Straaten en Stuyts spelen broederlijk va-banque.

Na zo'n 120 nieuwe Konmars wordt de ombouw abrupt stopgezet. De omzetten kelderen. De consument heeft geen het vertrouwen in de nieuwe formule. De schappen zijn te vaak leeg, vers is bij lange na geen vers meer en basale producten zijn te hoog geprijsd. Geen ‘every day low pricing’, zoals uitbundig aangekondigd. De paniek slaat toe, ook bij de financiers. Boegbeeld Ole van der Straaten wordt ontslagen, maar krijgt, ironisch genoeg, een forse vertrekpremie mee. Peter Stuyts heeft al eerder het veld moeten ruimen, zonder handdruk. Laurus is de regie volledig kwijt. IJlings aangebrachte noodverbanden kunnen de hevige bloedingen niet stoppen. Voor veel medewerkers draait het op een enorme teleurstelling uit. Hun soms zeer lange en succesvolle loopbanen staan op het spel. Dromen vallen in duigen.

In amper twee jaar zijn ruim één miljard Nederlandse guldens verdampt. Het aandeel Laurus is vrijwel niets meer waard, als gevolg van megalomane bestuurders en doezelende commissarissen.

Dit boek is een reconstructie waaraan velen spontaan medewerking hebben verleend. ‘Konmar’ roept nog steeds emoties op. De een ervaart de keuze voor één formule ondanks alle fouten en blunders toch als een leerzame periode, de ander als een absurde, surrealistische droom.